Atroche y moche!

Hola todos!

Na 3 weken werd het wel weer tijd voor een nieuw verslag. Daarbij zitten we weer in een volgend land en bij ieder land hoort natuurlijk een nieuw verslag. We hebben weer superveel meegemaakt, dus ga er maar even voor zitten.

Allereerst hebben we nadat we terugkwamen van de Inca Jungle trail in Loki-hostel nog meegedaan aan de Lokiquiz. We zijn nu in het bezit van een Loki T-shirt, omdat we deze quiz glansrijk hebben gewonnen! :D

Daarna zijn we doorgereisd naar Arequipa. Een mooie koloniale stad maar wij kwamen hier met een doel, namelijk de Colca Canyon. Dus nadat wij de stad hadden verkend gingen we de volgende morgen vroeg weg richting deze vallei. We hadden een iets te enthousiaste, schele gids, Marcos, die niet zulke goede grapjes kon maken. Verder waren wij met ons Hollandse groepje; Dirk, Janneke en Floris-Jan. We kwamen eerst langs een uitkijkpunt waar je condors kon spotten. Daarna begon de hike. We moesten deze dag 1100 meter naar beneden trekken. Dit bleek best zwaar te zijn en we voelden al blaren opkomen en onze knieen begonnen op een gegeven moment vanzelf te knikken. Eenmaal beneden stond ons een paradijsje te wachten in een oasis met een zwembad! Helaas werd het al donker en konden we niet lang van dit mooie plaatsje genieten. De volgende dag moesten we om 5 uur´s morgens klaar staan voor de hike naar boven, weer 1000 meter. In 3 uur moest dit te doen zijn. Getraind als we zijn, komen we na precies 3 uur en 5 minuten boven aan! De rest van de dag hebben we met de groep gegeten en daarna terug gereden. Daarbij kwamen we nog langs een heel hoog punt, vanwaar je 6 vulkanen kon zien. Helaas was het bewolkt en begon het ook nog te sneeuwen. Dus hier konden we weinig van zien. ´s Avonds gingen we in Arequipa weer lekker uit eten.

De volgende dag vertrokken we naar Puno. Een plaatsje aan het Titikakameer. Dit is het hoogste meer van de wereld met zijn 3800 meter boven zeeniveau en het is 2 keer zo groot als Nederland! Puno is een leuk stadje dat we natuurlijk even moesten verkennen. Daarna hebben we een eilandtour geregeld. Vanuit een gezellig haventje voeren we de volgende dag het Titikakameer op. Eerst gingen we naar de drijvende eilanden. Er zijn hier volken die met bepaalde rietplanten hun eilandje drijvend houden. Op het eiland kregen we hier instructie over. De eilanden worden met touw bij elkaar gehouden en elk jaar na het regenseizoen opgehoogd. De mensen wonen in rieten huisjes en hebben rieten boten. Op het eilandje waren maar 6 huisjes, maar er woonden wel 25 kinderen, met hun ouders. Heel gezellig dus.
Daarna gingen we naar Isla Taquile. Geen drijvend eiland, maar dit staat bekend om de de trouwtraditie. Aan de kleding van de mannen en vrouwen kun je zien, wie wel en wie niet getrouwd zijn. Hier wordt veel aandacht aan besteed. Daarbij is een bruiloft een groot feest, waarbij het bruidspaar zelf niet mag feesten en ook nog niet samen mag slapen. Dit is een proef of je wel geduldig kunt zijn voor elkaar.
Daarna zijn we terug gevaren naar Puno om de volgende dag weer te vertrekken naar Bolivia.

We kwamen aan in Copacabana, een ander stadje aan het Titikakameer. Dit stadje was erg toeristisch en viel ons een beetje tegen. Die avond in een barretje Argentijns voetbal gekeken. Boca Juniors-River Plate.
De volgende morgen willen we op tijd richting Isla del Sol vertrekken, maar omdat we niet goed hadden opgelet hadden we de eerste boot gemist en moesten we 4 uur wachten op de volgende boot. :(
Eenmaal op het eiland aangekomen, vonden we een heel mooi hostel met uitzicht op een strandje en het meer. Het zonnetje scheen nog lekker, dus daar maakten we maar gebruik van. Die avond zouden we nog met 2 jongens, die we daar ontmoetten een borreltje doen. Helaas konden zij niet zo goed tegen drank als wij, dus we vluchtten op tijd terug naar ons hostel om aan hun bedoelingen te ontkomen.

We zaten in het noorden van het eiland en we wilden graag naar zuid lopen, om van daaruit de boot terug naar het vaste land te nemen.
Die morgen vertrokken we eerst meer richting het noorden voor de Incaruïnes. Volgens de Inca´s is het leven ontstaan vanuit het Titikakameer, dus natuurlijk zit het ook hier weer vol met ruïnes. Daarna zijn we naar het zuiden gelopen in kou, regen en zelfs hagel. Op de boot scheen gelukkig weer het zonnetje.
Die avond vertrokken we alweer richting La Paz, waar Loki alweer op ons wachtte en een bedje voor ons had gereserveerd.

La Paz is de onofficiele hoofdstad van Bolivia, omdat eigenlijk alle belangrijke overheidsinstellingen hier zijn gevestigd. Verder hebben we hier de witchesmarket bezocht. Dit zijn allemaal kleine winkeltjes, waar ze allerlei rare poedertjes, drankjes, kruiden en pilletjes verkopen voor al je klachten. Daarbij hingen er allemaal dode babylama´s in de deuropeningen voor good luck. We hebben in La Paz ook een Nederlands restaurant gevonden, waar we bitterballen, gehaktballen en nasi hebben gegeten zoals thuis. Lekker!! Daarbij waren we in La Paz op zoek naar carnavalsspullen en.. wandelschoenen. De carnavalsspullen, waren moeilijk te vinden, maar wandelschoenen hebben we! Je zou bijna zeggen; mosterd na de maaltijd (lees: bloed, zweet en blaren), maar nu hebben we ze voor de volgende hike. XD

Vanuit La Paz hebben we ook de Death road gefietst. Een weg van ruim 60 kilometer, die wij natuurlijk bergafwaarts hebben gedaan. Jaarlijks vielen hier 200 tot 300 doden. Nu wordt deze weg voornamelijk door toeristen gebruikt. We kregen voor deze fietstocht de nodige bescherming en we moesten onze fietsen eerst even testen op een verharde weg. Daarna gingen we de Death road op. Onze gids vertelde elke 5 minuten wat ons te wachten stond om dan weer een stukje te fietsen. We wisten dus precies waar we op moesten letten! Aan het eind van de rit konden we lekker eten en daarna gingen we met een busje weer terug bergopwaarts.

Na La Paz kwam Santa Cruz. We hadden met een oude bekende uit Spanbroek, Harry afgesproken dat we carnaval zouden vieren in zijn nieuwe hometown. Daarbij kwam hij ook nog met het geweldige nieuws dat we echt met een carnavalsgroep mee konden doen. Dit vonden wij helemaal fantastisch natuurlijk. Met veel zin gingen we richting Santa Cruz, waar we met Harry en zijn verloofde Valeria hadden afgesproken.
´s Avonds gingen met Harry, Valeria, Het zusje van Valeria Camilla en Floris-Jan naar de bioscoop. Het was 2 voor de prijs van 1 en dus heel druk. We kozen voior de film Django. Echt een aanrader als je van cowboyfilms houdt met een heel bijzonder einde. Wij waren er niet van onder de indruk.
De volgende dag hebben we het filmpje voor de carnaval gemaakt. Dit hadden we natuurlijk al van te voren afgesproken en Harry wilde ons wel helpen. Harry bedankt!!
Bijna iedereen heeft het filmpje waarschijnlijk al gezien, maar voor degenen die het hebben gemist... http://youtu.be/GMqO7jyRQuk

We zijn ook nog naar parque Güembe geweest. Een exclusief park met een deel dieren en een ander deel zwembad en meren. Eerst dus richting de dieren en toen het erg warm werd, hebben we lekker gezwommen.

Zaterdag 9 februari begon de carnaval. Overdag was het stilte voor de storm en hadden we een zwembaddagje. ´s Avonds begon het feest. We verzamelden met onze comparsa, oftewel carnavalsgroep bij een huis. Onze groep heette Atroche y moche. Dit betekend bij dag en nacht. Deze carnavalsgroep is vrij traditioneel, qua muziek en feest op straat. Geen dj´s voor ons, ook geen Peter Beense, maar 4 dagen lang salsa!! Op z´n Boliviaans moesten we een paar uren wachten tot onze band arriveerde en we in de optocht konden stappen. Daarna een lange loop met veel water en schuimgevechten, omdat dat er nu eenmaal bijhoort. We hadden zelf ook de nodige waterpistooltjes en schuimspuitbussen gekocht.

De volgende dag werden we op een plek op straat verwacht. Onderweg werden we al ondergespoten met water, schuim en vooral veel verf. We kwamen nat en feestelijk gekleurd bij onze comparsa aan en daar was het nog niet afgelopen. We hebben een superleuke groep en iedereen wil het ons naar de zin maken. Onze nieuwe vrienden vonden het geweldig dat er een groepje Hollanders met hen mee wilde doen en we moesten we 100 keer op de foto! Er was ook een leuke salsaband en al snel stond iedereen op straat de dansen. Dit geldde ook voor de volgende dag. Op dinsdag waren we de verf wel een beetje zat. Karenina was intussen niet meer blond, maar had blauw haar!! Dit bleek toch best moeilijk uitwasbaar. Op dinsdagavond, de laatste carnavalsdag werden we nog even in het zonnetje gezet en moesten we nog even naar voren komen voor een Spaans bedankwoordje. Deze werd ons ingefluisterd en was waarschijnlijk niet zo netjes aangezien iedereen begon te lachen. We hebben nog steeds geen idee wat we hebben gezegd! XD

Woensdag waren we van plan te vertrekken uit Santa Cruz. We gingen nog voor een laatste keer met Harry de stad door en daarna namen we afscheid van hem en Valeria. Even later waren we, helemaal gewend aan de Boliviaanse tijden, iets te laat bij het busstation. Helaas was de bus nog eerder vertrokken dan dat hij vertrekken zou. We hadden de bus dus gemist. Snel op zoek naar een andere bus, maar helaas dit was de laatste van de dag. Toen nog naar het vliegveld gegaan. Helaas gingen er ook geen vliegtuigen meer. Toch maar vast een ticket gekocht om de volgende dag naar Sucre te vliegen.

Daar kwamen we de volgende dag ´s middags aan. Sucre is dus wel de officiele hoofdstad van Bolivia! Het is een witte stad met allemaal witte huisjes. Die middag hebben we onze eigen stadstour georganiseerd en kwamen we uiteindelijk uit in bar/restaurant/bioscoop/reisbureau/shop Joyride. Deze plek kunnen we wel uitroepen tot onze favoriete plek in Sucre, want we hebben hier film gekeken, een borreltje gedaan en meerdere keren gegeten. Verder zijn we in Sucre naar museo Liberdad geweest, over de geschiedenis van Bolivia en naar een uitkijkpunt boven de stad. Ook hebben we paard gereden in de omgeving van Sucre. Een leuke rit en een leuke ervaring! We hebben nog steeds spierpijn in onze kont!

Nu zijn we weer door gereisd naar Potosi. Dit schijnt het hoogste stadje van de wereld te zijn en ligt op 4090 meter. Dit stadje staat bekend om de zilvermijnen die we gaan bezoeken!

Salud y un beso grande!