Met bloed, zweet en... blaren!

Queridos todos,

Het is weer tijd voor een nieuw verslag want we hebben jullie weer ontzettend veel te vertellen!

Iquitos hebben we een dag later verlaten dan gedacht want we hadden een klein probleempje met het betalen van ons vliegticket. Gelukkig is dit uiteindelijk allemaal goed gekomen en konden we nog een dag langer herstellen van onze ´race´problemen ;) Deze dag hebben we nuttig besteed want we zijn naar een vlindertuin geweest. Behalve een vlindertuin was dit ook een opvang voor dieren die mensen wilden meenemen per vliegtuig. Deze dieren mochten niet meer terug worden gezet in het wild dus werden zij ook in deze vlindertuin opgevangen. Zo hebben we ook een jaguar, miereneter, verschillende aapjes en slangen gezien!

Daarna zijn we volgens plan naar Lima gevlogen. Net als Leticia (Colombia) is Iquitos niet verbonden met wegen. We konden daardaar kiezen tussen een vlietuig of de boot.
In Lima verbleven we in ons eerste Loki hostel. The place to be voor backpackers want iedere avond is het party! In Lima zijn we naar Museo de la Nacion. Dit is een heel uitgebreid museum over de geschiedenis en verschillende stammen van Peru. Ook was er een grote collectie foto´s over de jaren ´80 waarbij in Peru een burgeroorlog heerste waar de Shining Path en de regering voor velen doden zorgden. Een mooie zwart-wit reportage met schokkende beelden.
Ook hebben we nog even de toerist uitgehangen door de stad te bezichtigen met een echte citybus. Het was zo´n typische rode bus met open dak, dus we zaten heerlijk in het zonnetje te genieten. ´s Avonds bleek er in Parque de la Reserva een fonteinenshow te zijn. Het was een park met 8 fonteinen. Deze waren allemaal verschillend met licht en muziek. Helaas hebben we geen foto´s want we hadden geen camera bij ons :(

De volgende dag vertrokken we in een zeer luxe bus naar Huacachina. We wisten dat dit dorpje bekend stond om zijn sandboarden maar we hadden allebei niet bedacht dat dit midden in de woestijn lag. We dachten eerder aan een paar zandheuvels ofzo! Ontzettend mooi om te zien want het was een oase in the middle of the desert! Die avond gelijk de woestijn ingegaan waar iedereen druk aan het sandboarden was. ´s Avonds hadden we een barbecue bij het hostel. We kwamen aan een tafel met de vier Australiers (Matt, Daniël, Michaël en Caitlin) en twee Hollanders (Hans en Sandra). Het was meteen al heel gezellig, vooral toen bleek dat Hans en Sandra de beste vrienden van onze nicht Susanne zijn! Wat is de wereld toch klein!
De volgende dag zouden we tegen de avond pas gaan sandboarden omdat het overdag veel te heet is. Daarom besloten we 's ochtends een wijn- en piscotour te gaan doen. Dit is de wijn- en piscostreek van Peru dus wij wilden wel eens weten hoe dat in zijn werk ging. Met het drank van de vorige avond nog in ons lichaam vertrokken wij om 10.00 's ochtends samen met de Australische Matt en Amerikaanse Matt. We gingen eerst naar een wijnfabriek waar we een korte rondleiding kregen met als afsluiting natuurlijk even proeven. We besloten ook gelijk maar een flesje te kopen. Daarna nog naar een andere fabriek waar vooral pisco gemaakt werd. Dit is ongeveer hetzelfde proces als de wijn, alleen wordt het veel sterker gemaakt. Ook hier mochten we zes verschillende soorten van proeven dus de stemming zat er al vroeg in.´s Middags maakten we ons klaar voor het sandboarden. De Australiërs hadden bij de barbecue al verteld dat ze de volgende dag weer wilden sandboarden en dat ze een geweldige chauffeur hadden, dus wij besloten met hun mee te gaan. Al snel bleek onze chauffeur totaal geen angst te kennen en scheurde over alle zandbergen heen. Heel spannend, maar superleuk! Opeens stopte hij bij een berg met een enorme afgrond en toen bleek dat we daar met ons board op ons buik, met ons hoofd naar beneden, vanaf moesten glijden. Eerst dachten we dat dat niet kon, maar we moesten en het bleek te kunnen! Zo zijn we nog heel wat bergjes afgegaan. Een hele gave ervaring!

Het was weer tijd om te vertrekken en wel naar Nasca. In deze plaats zijn op mysterieuze wijze allerlei lijnen in het landschap ontstaan in de vorm van dieren of vormen. Dit wilden wij natuurlijk zien en daarvoor hadden we een zweefvliegtuigje nodig. We boekten een ticket en 2 uur later zaten we met twee piloten en twee andere passagiers in een klein vliegtuigje boven het landschap. We kregen een landkaartje en via een koptelefoon kregen we aanwijzingen waar we de figuren konden zien. De dieren en figuren waren heel duidelijk te zien maar lastig vast te leggen op de camera. Gelukkig zitten er een paar leuke en duidelijke kiekjes tussen. De vlucht duurde maar een half uurtje maar dat was voor ons lang genoeg want we werden allebei kotsmisselijk. Er stond al pittig wat wind, waardoor het vliegtuigje flink tekeer ging. We waren blij dat was na 30 minuten weer met beide benen op de grond stonden.
Die nacht zouden we al naar Cusco vertrekken met de nachtbus. Deze kwam helaas vier uur te laat en er was nog maar één stoel voor ons beiden. De bus had ook nog eens twee keer pech, dus het werd een oncomfortabele, lange busreis. Na achttien uur door de bergen te hebben gereden doemde er een enorme stad voor ons op en dat bleek Cusco te zijn. We werden met de taxi naar ons tweede Loki gebracht. Helaas niet voor de deur want de weg lag open dus we mochten een enorme trap op! Dit is best heftig want Cusco ligt op 3400 meter hoogte dus je bent al snel buiten adem! Hijgend kwamen we het hostel in waar een lekker warm bedje op ons wachtte.

Cusco is een oude Inca stad met leuke pleinen, cathedralen en verschillende markten waar traditionele spullen verkocht worden. Het is hier overdag fris en 's avonds heel erg koud dus op zoek naar truien en mutsen. José is geslaagd voor een trui en muts en Karenina heeft een nieuwe poncho. Deze komen de komende weken goed van pas, want het schijnt in Boliva ook koud te zijn. We beseffen nu maar weer goed waarom we de winter in Nederland een jaartje overslaan ;) Ook hebben wij hier de Nederlandse Dirk en Janneke weer ontmoet en een dag later arriveerde hun vriend Floris-Jan ook in Loki. Samen met hun hebben we de Inca Jungle Trail geboekt!

Op donderdag 17 januari was het zover. 's Ochtends om 05.30 moesten we klaar staan en werden we met een busje hoog de bergen in gereden. Onderweg natuurlijk nog een keer pech maar dat mocht de pret niet drukken. Na 15 minuten reden we weer verder door een prachtig landschap! Uiteindelijk kwamen we op 4400 meter hoogte. Het was er koud en regenachtig. We werden stevig ingepakt en aangekleed en de mountain-biketour kon beginnen. Het was een tocht van ongeveer 50 kilometer en voornamelijk dalend. Helaas was er van het mooie landschap niet veel te zien doordat het zo mistig was en hard regende. Dit was heel jammer, maar te verwachten midden in het regenseizoen! Hoe lager we kwamen hoe beter het weer. We werden weer een beetje droog, de zon scheen af en toe en we konden weer genieten van de mooie bergen en zijn valleien. Na de lunch vertrokken we in twee groepen richting de jungle. Er stond een hike van 1,5 uur op ons te wachten. Onderweg gelukkig veel kleine breaks van de gids die vertelde over allerlei planten en vruchten die we ook mochten proeven! Na 1,5 uur kwamen we (moe maar voldaan) aan bij een familie waar we de nacht zouden doorbrengen.
De volgende dag stond een wandeldag op het programma van zeven uur! We liepen voornamelijk door de bergen en zelfs een tijdje over het echte Inca pad! Heel indrukwekkend hoe die Inca´s toendertijd alles gemaakt en aangelegd hebben. Deze dag zouden we eigenlijk ook raften maar dat kon helaas niet doorgaan, omdat de rivier ontzettend wild is. Een paar weken geleden is er een ongeluk gebeurd met fatale afloop dus de veiligheid kon niet gewaarborgd worden. Ontzettend jammer maar begrijpelijk!
Op de 3e dag had je de keus voor een zipline. Deze besloten wij niet te doen omdat we dit al in Costa Rica gedaan hadden. Wij kozen dus voor het altenatief van 9 km lopen. Dit was niet heel bijzonder. We liepen voornamelijk langs de rivier die hier door de bergen stroomt. Na de lunch kwamen de groepen waar bij elkaar en liepen wij nog eens 11 km langs de spoorlijn van Perurail. Uiteindelijk kwamen we aan in Aguas Calientes, een dorpje dat voornamelijk is ontstaan vanuit het toerisme voor de Machu Picchu. ´s Avonds op tijd naar bed want de volgende ochtend moesten we om 04.00 opstaan. Omdat wij allemaal geen wekker bij ons hadden kregen we een vriendelijke wake-up call van de Nieuw-Zeelandse Malcolm die wel een wekker had. José schrok hard wakker want die dacht dat zwarte piet op de deur stond te bonken. We waren in één klap klaar wakker dus snel spullen pakken en gaan.
Om 05.00 gaat het park open maar er stond al een behoorlijke rij. Toen begon de ellende, een enorme trap van +/- 1uur oplopen om Machu Picchu stad te bereiken. Dat is niet zomaar wat om 05.00 's ochtends, daarbij begon het halverwege ook nog eens keihard te regenen. Dit was voor Karenina een enorme motivatie om snel boven te komen en zo bereikte zij zo´n 10 minuten (helemaal doorweekt) eerder de top dan de rest. Nadat de rest was gearriveerd stond de gids op ons te wachten om ons de komende twee uur door Machu Picchu stad rond te leiden. Het was wederom weer ontzettend indrukwekkend om te zien hoe die Inca´s jaren geleden dit allemaal gebouwd hebben. We kunnen dus weer één van de wereldwonderen van ons lijstje schrappen. Daarna even bijkomen met warme chocomel en koffie en dubben over de Machu Picchu Mountain. Doen we hem wel of doen we hem niet?!? Gelukkig klaarde het weer een beetje op dus we gingen ervoor! De dames (Karenina, José en Janneke) vertrokken al om een beetje voorsprong op te bouwen op de heren (Dirk en Floris-Jan). Helaas werden we bij het inschrijfpunt al door hen ingehaald. Het was een steile en zware tocht. We namen dus heel regelmatig pauze en deden zo´n 2,5 uur over de tocht (normaal is 1,5) maar dat kon ons niks schelen, want we hebben de top bereikt! JOEHOE! De jongens bleken er 1,5 uur gedaan te hebben maar zij konden niet van het uitzicht genieten want het was continue bewolkt en mistig. Toen wij boven waren klaarde het ineens op! We hadden prachtig uitzicht over Machu Pichu en vele andere bergen. Het was dus zeker de moeite waard!

Nu nog twee dagen in Cusco, waarna wij vertekken naar Arequipa. Wederom met een nachtbus dus we houden een beetje ons hart vast. Op hoop van zegen dan maar!
Arequipa is een koloniale stad en daar vlakbij ligt de Colca Canyon. Dat schijnt een van de diepste valleien van de wereld te zijn met een prachtige wandeltocht er doorheen. Ons nieuwe streven!

Que te vaya bien y hasta luego!
Ka & Jo

Nog een leuk detail: Peru is het land van de aardappels, cavia´s en lama´s. De aardappels kennen we natuurlijk al maar met het andere waren we nog niet bekend. Lama (oftewel alpaca) smaakte een beetje zoet, maar dat kan ook door het sausje komen en cavia (oftewel cuy) willen we in Arequipa proberen.
Nog een ander grappig detail: Karenina is bespuugd door een lama. Haar werd gevraagd of ze op de foto wilde met de lama en toen ze ´nee´ zei, spuugde hij op haar arm! Even schrikken maar ontzettend grappig! Volgens de lokale jongetjes was de lama verkouden dus hij moest niezen!