De Nieuwjaarsduik.. maar dan net even anders!

Hola chico´s y chica´s

Allereerst wensen we iedereen een gezond en gelukkig nieuwjaar! Ondanks deze beste wensen weten wij dat voor sommige in Zwaag het oude jaar niet zo gelukkig is geëindigd en voor sommige het nieuwe jaar niet zo gelukkig begint.. Heel veel sterkte!

Allereerst nog even terug naar de kerstdagen. Op kerstavond zijn we naar de kerk geweest. We hadden ons extra netjes gekleed en gingen op tijd weg, want we hadden verwacht dat de kerken in dit Rooms-Katholieke Colombia wel bomvol zouden zitten. Daar hadden we ons in vergist. De kerk was nog niet halfvol en de deuren stonden de hele dienst open, waardoor er steeds mensen in en uit liepen. De dienst was eenvoudig en verliep zeer snel. De pastoor raffelde de dienst af alsof hij nog een trein moest halen en dan ook nog in het Spaans. We verstonden er dus niets van en na 45 minuten stonden we weer buiten. Niet echt wat we hadden verwacht. Wat wel bijzonder was dat de meeste mensen in het wit gekleed waren inclusief het schattige kinderkoortje. ´s Avonds zou een spectaculaire uitgaansavond met vuurwerk zijn. Vanuit het hostel vertrokken we met een grote en gezellige groep. Het was een leuke avond, maar niet veel anders als andere uitgaansavonden.

Eerste kerstdag zijn we met de Nederlandse Dirk en Janneke en de Engelse Adam naar de Playas Blancas geweest. Mooie witte stranden, maar erg toeristisch. Om de vijf minuten werd er gevraagd of we gemasseerd wilden worden of dat we iets wilden kopen. Karenina kon wel een massage gebruiken, dus zij heeft daar dankbaar gebruik van gemaakt. ´s Avonds was het tijd voor het kerstdiner. Met het groepje van het strand en een Koreaan (we noemden hem Chin Chan) gingen we naar een leuk Italiaans fancy restaurantje. Wij hadden wel trek in vis in combinatie met pasta. Dit kregen wij ook alleen het was overgoten met zwarte inktvissaus. Het smaakte goed en was ontzettend grappig om te eten want niet lang daarna waren ook onze tanden, lippen en tong helemaal zwart! Een bijzonder kerstdiner ;)
Tweede kerstdag bestaat alleen in Nederland en dus was 26 december een normale ´bloedhete´ dag. Er kwam bijna niets uit onze handen! Uiteindelijk om 16.00, nadat we onszelf op een lekker ijsje hadden getrakteerd, liepen we naar het kasteel San Felipe. Leuk, mooi en interessant fort!

Vandaag een spannende dag want we zouden vliegen naar Bogota. We wisten niet zo goed wat we van deze hoofdstad moesten verwachten maar we werden alleen maar heel positief verrast. Ons hostel was in het stadsdeel Candelaria. Een goede keus want dit is het mooiste en het veiligste deel van de stad. Op elke straathoek stonden zeker drie agenten. Bogota blijkt een hele mooie stad te zijn met leuke musea, kerken en pleinen. Al snel hadden we de lokale eettentjes gevonden, waar we als eerst de Tamales hebben geprobeerd. Dit zijn bananenbladeren met daarin een rijst- en maïsachtig prutje met groenten en kip. Erg lekker! Hier bleef het dan ook niet bij.. we hebben zeker nog vijf andere gerechten geprobeerd. Die Columbianen weten heel goed wat lekker eten is ;)

De volgende dag zijn we naar Museo del Oro, Museo del Botero en Casa de Moneda geweest en hebben we kerken en pleinen bezocht. Jaja, onze culturele skilss zijn weer flink verhoogd! Bogota heeft ook hele mooie grafiti kunstwerken door de hele stad. Toen we die eenmaal ontdekten zagen we ze overal, terwijl je er daarvoor nooit op let. Naast Bogota, hoog in de bergen, ligt een klein dorpje genaamd Monserate. Je kon hier met een treintje of met een ´ski´lift naartoe. Vanuit dit uitkijkpunt (+/- 3500 meter) kwamen we erachter dat we nog geen 1/50ste deel van deze enorme stad gezien hadden. Bogota is echt onwijs groot en er wonen maar liefst acht miljoen mensen. In het dorpje zelf was niet veel te doen behalve het prachtige uitzicht. Wel was het mooi versierd met allerlei kerstversieringen en lichtjes. Ook was het er koud dus het kerstgevoel kwam weer een beetje boven.

De laatste dag in Bogota hebben we nog een rondje gedaan in de stad. We wilden nog naar het Museo de Policia maar die was gesloten. Toen we verder liepen, werden we tegen gehouden door soldaten van het leger. President Juan Manuel Santos was in town en de weg naar het paleis was afgesloten. Het gebouw werd goed bewaakt door het legerkorps, als je op de stoep liep werd er gevraagd of je aan de andere kant van de weg wilde lopen. Natuurlijk nog wel even op de foto met de traditionele bewakers.
De vlucht naar Leticia die middag ging vlot. We waren alleen vergeten dat we geen zakmes en muggenspray in onze handbagage mochten hebben.. Oeps! Dat was balen, want we dachten dat dit nu weggegooid zou worden. Niets is minder waar. José mocht gewoon even terug lopen, achter de incheckbalie stappen en de spray en het zakmes in de backpacks stoppen. Lucky us! Toen het donker was kwamen we aan in Leticia, nog een best grote stad, die alleen per vliegtuig of boot te bereiken is. Nu op zoek naar een geschikte Amazonetrip! Vier dagen en drie nachten in de Amazone leek ons uitstekend en we konden oudjaarsdag al vroeg vertrekken. Dat betekende ON bij de locals vieren. Die zouden weinig doen aan ON maar die ervaring leek ons al geweldig! Wij waren om!

Oudjaarsdag om 8.00 vertrokken we in een jeep samen met de Colombiaan Jonathan en onze gids Gabriël. Daar werden we afgezet bij een huisje aan het eind van de weg om vandaar de Amazone in te gaan. Het regenseizoen is net begonnen en er was al veel water gevallen. Daardoor stonden veel paden onder water. Dat maakte op zich niets uit, want we hadden regenlaarzen. Al snel bleek dat José lekke laarzen had en dus ook natte voeten. Karenina en José moesten ook nog even aan hun evenwicht werken, want met het lopen over de boomstambruggetjes hadden wij die eerste dag nog veel moeite. Uiteindelijk kwamen we aan bij een veldje met een grote schuur (de Maloka), een huis en een luxe toiletgebouw (AHUM). Dit was ons eerste dorpje waar we ook zouden slapen bij de Huitoto´s (de naam van deze stam). We werden begroet door de Abuela (oma), die samen met de Abuelo (opa) dorpshoofd zijn. De Huitoto´s vertelden dat hard werken belangrijk was en dat doen ze dan ook de hele dag. Wij mochten helpen. Eerst moesten we Yuca´s (een soort aardappel) wassen in de rivier en daarna hebben we cocabladeren geplukt. Wij gingen vervolgens nog het regenwoud iin voor een wandeling.
´s Avonds kwam de Abuelo thuis en ging op zijn ´plekkie´ zitten. De Abuelo heeft veel aanzien en wij mochten allerlei vragen aan hem stellen. Zo vroegen wij, waarom de Huitoto´s geen ON vieren. De Abuelo zei heel verstandig dat ze de jaarwisseling rustig wilden laten verlopen omdat dan het hele jaar rustig zou verlopen. De Huitoto´s hebben ook geneeskrachtige middelen die wij mochten proberen. Eerst kregen we Mambe, een poeder dat we in ons mond moesten doen. Dit poeder was gemaakt van cocabladeren en een ander soort bladeren die afzonderlijk verbrand waren. Daarna werd de as fijn gestamt. De twee soorten as werden bij elkaar gedaan en nog tot stof gemaakt. Toen we het spul in onze mond deden moesten we het gelijk in onze wangzak doen en geleidelijk met ons speeksel wegslikken. Heel vies! Daarbij werden je wang en tong een beetje gevoelloos. Wij probeerden dit één keer, maar de Huitoto´s aten dit de hele avond.
Daarna kregen we nog een ander goedje in ons neus geblazen door middel van een pijpje. Hierna begon je gelijk te tranen en werd je licht in je hoofd. Vervolgens zeiden de huitoto´s dat we een tijdje moesten blijven zitten want al zouden we lopen zouden we omvallen! Vervolgens kwam er ook nog een klein flejes pure whiskey langs! Hoezo stoned en dronken..?! Maar we mochten het woord ´droga´ niet laten vallen want alles had een geneeskrachtige werking ;) Yeah Right!

Om 22.00 vonden we het de hoogste tijd om naar onze hamaca te gaan. Nadat we twee uur hadden geslapen werden we wakker van de Huitoto´s die begonnen te zingen. We hadden al snel door dat ze allemaal dronken en/of stoned waren. Later hoorden we dat ze zo luid zongen om de boze geesten weg te houden van de Maloka. De hele nacht is het zingen doorgegaan en toen we de volgende ochtend vertrokken waren ze nog niet klaar. Hoezo rustig het jaar beginnen..?! Wij waren blij dat we weg mochten want we hadden geen oog dicht gedaan. Een ON om nooit te vergeten!

De volgende ochtend waren José haar laarzen inmiddels gerepareerd, dus vandaag droge voeten dacht ze. Na een half uurtje lopen bleek het water overal zo hoog te staan, dat het water regelmatig tot onze middel stond. Ook vandaag geen droge voeten voor José! We liepen over een boomstam die onderwater lag, toen José haar evenwicht verloor. Ze had onze backpack op haar rug en daarom wilde Karenina haar graag redden. Dit liep uit tot onze eerste nieuwjaarsduik!!! Alles nat behalve de tas.. JEEJ! Vol goede moed liepen we weer verder, tot we uiteindelijk bij een wachtende jeep aankwamen die ons een stukje zou rijden naar onze volgende bestemming. Vanuit daar gingen we naar een platform op 35 meter hoogte in een boom. Daar zouden we slapen. Om daar te komen moesten we nog wel even ons best doen. Aan een touw en met een bepaalde techniek moesten we omhoog klimmen. Dit duurde even en je snapt het, wij waren hier geen helden in. Eindelijk boven aangekomen waren we al helemaal lek geprikt door de musquito´s en sliepen we in een antimusquitotent met zes personen, schouder aan schouder, niet echt comfortabel. Na de nacht met de gezangen en de nacht met de musquito´s waren we eigenlijk al hartstikke moe maar we moesten verder. Door middel van een zipline gingen we naar een ander plateau in een andere boom en vervolgens aan een touw naar beneden. Gelukkig was dit veel gemakkelijker dan omhoog.

Beneden aangekomen voegde een stelletje uit Canada zich bij de groep. We moesten weer een eind lopen en kwamen zo uit bij een rivier waar de kayaks voor ons klaar lagen. Iedereen ging 2 bij 2 in de kayaks en wij moesten met de gidsen. Ze dachten waarschijnlijk dat wij hier niets van konden maar wij waren juist hartstikke goed door onze ´huttenbouwervaringen´. Karenina peddelde de hele rit van 8km zelfs voorop! Daarentegen waren er twee jongens die er niets van konden dus halverwege de rit werd deze kayak aan de kayak van José en haar gids vastgebonden. Zij hebben hen dus de rest van de tocht meegesleept en vaarden dus continue achterop!
Het eindpunt van de kayak was het beginpunt van de motorboot die ons over de Rio de Amazone zou varen naar onze volgende bestemming. Hier hebben wij grijze en roze dolfijnen en aapjes gezien. De roze dolfijnen kwamen helaas niet zo dichtbij maar de roze kleur was duidelijk herkenbaar, heel mooi en bijzonder! ´s Avonds gingen we nog op zoek naar krokodillen maar helaas niet gezien.

De volgende dag regende het, wat op zich niet vreemd is in een regenwoud. Daardoor moesten we even wachten met vissen, want dat stond op de planning. Toen het wat droger werd vertrok de boot. Karenina bleek al snel een goed visser want zij had bijna een kleine haai gevangen en daarna een snorvis. Toen we naar een andere plek waren gevaren had José een oranje piranha gevangen en de andere ook nog drie! De piranha´s werden later gebakken want die moesten we even proeven, smaakt goed! Helaas kwam het einde al weer in zicht en gingen we weer terug met de boot naar Leticia. De Amazone is echt een geweldig mooi natuurgebied en we zijn heel blij dat we dit hebben mogen ervaren en meemaken.

Inmiddels zitten wij in Iquitos in Peru. Nog steeds in the middle of the Amazone. We zijn met een snelle boot van 12 uur over de Amazone rivier gevaren. Beide moeten we hier even bijkomen van de afgelopen dagen. Morgen vliegen wij naar de hoofdstad Lima om onze reis te vervolgen.

Hasta la vista y muchos besos,
Ka y Jo