De 2 Beerepootjes gingen uit varen...

Queridos todos,

Jahoor, we zijn er, finally in South-Amerika! We hebben de 5-daagse boottocht overleefd, eitje ;)

De laatste dagen in Panama-City hebben we onder andere geshopt. In een echte Amerikaanse Shopping Mal, Albrook genaamd. We waren er s´ochtends om 10.00 en s´middags om 15.00 zaten we nog maar op 1/3! Zo groot en zoveel winkels. Wij gingen voornamelijk op zoek naar een nieuwe camera en 2 koplampen. We hadden 1 klein zaklampje maar ook die zat in de gestolen tas, dus we moesten op zoek naar een nieuwe. We zagen menig (ervaren) backpacker met van die handige koplampjes dus die moesten wij natuurlijk ook hebben. Inmiddels zijn wij in het bezit van een geweldige camera en 2 koplampjes, helemaal gelukkig dus! De Albrook Mal was prachtig versierd vanwege de kerst, dus opnieuw een leuke shopervaring.

De laatste dag in Panama-city wilden we terug naar Casco Viejo om dit mooie stukje stad op de nieuwe camera vast te leggen, alleen vandaag was het weer heel slecht. Hele dag grauw en veel regen. De foto´s van de skyline and the old town zien er dan ook een beetje treurig uit.
Ook hebben we het museum van het Panamakanaal bezocht. Onderweg moesten we nog oppassen want er lagen 2 echte krokodillen op de loer, WOW! In het museum zagen we hoe de sluisen tot stand zijn gekomen en hoe ze werken. Buiten konden we het allemaal in real-life bewonderen toen 2 kleinere boten de sluisen wilden passeren.Helaas waren we net te laat voor een enorm vrachtschip!

15-12-2012, The Big Day! Vandaag zou ons vaaravontuur starten richting Colombia. Na enige vertraging zaten we dan eindelijk in de 4x4 die ons naar de boot moest brengen. Daar aangekomen kwamen we bij een soort van haventje met allemaal kleine motorbootjes die ons naar de ´echte´ zeilboot moest brengen. Na een uurtje varen door de eerste San Blas eilanden kwamen we aan de bij de ´Sacanagem´, onze zeilboot. Moeilijke naam dus wij moesten even weten waar deze naam nou vandaan kwam. Het is Portugees (onze kapitein was een Braziliaan) en het is een bepaald seksstandje, máár ook een stopwoordje dat veel in het Portugees wordt gebruikt. We zaten in totaal met 9 passagiers aan boord, kapitein Frederico en knecht Lewis uit Colombia. De andere passagiers waren Eduard en Mark (vader en zoon uit de USA), Jill en Deja (Canada), Chris en Amy (stelletje uit de USA) en Ben (dokter uit de USA). Wij hadden onze eigen tweepersoonscabine, eigenlijk heel luxe dus.

De San Blas bestaat uit 365 eilandjes, voor iedere dag van het jaar een ander eiland! Het zijn prachtige eilandjes met alleen maar witte stranden, palmbomen, rieten huisjes en helder blauw water. Sommige eilandjes zijn bewoond maar de meeste zijn onbewoond. Op de eilandjes wonen de Kuna´s. Een leuk volk met felle klederdracht in allerlei kleurtjes. Zij maken Mola´s, die ze dan al varend in een houten bootje komen verkopen. Dit zijn een soort van ´theedoeken´ waar ze ongeveer 3 weken aan borduren. Ook verkopen ze kokosnoten met heerlijke kokosmelk, ook even geproefd! Wij vaarden de eerste 3 dagen steeds naar een ander eilandengroepje waar we konden snorkelen, zwemmen, vissen of gewoon relaxen. Tijdens het snorkelen zagen we prachtige zeesterren en zelfs 2 echte neushaaien. Ook snorkelden we naar een gezonken schip (barco hundido). We kregen iedere dag 3 heerlijke verse maaltijden voorgeschoteld. Natuurlijk met zelf gevangen vis. Je begrijpt het al, heel goed vertoeven dus!

Op de laatste dag zouden we een kampvuur maken op een eiland, waar we eerst nog even een uurtje plastic moesten rapen. Een zeer nuttige bezigheid want dit prachtige eiland lag er vol mee. Wat je allemaal al niet tegenkomt; flesjes, kammetjes, heel veel schoenen en lollystokjes! Na een uur hadden we een roeiboot vol met plastic!
´s Avonds besloot de kapitein, het stel op de boot naast ons, ook uit te nodigen voor het kampvuur. Hij vertelde dat ze uit Australië kwamen maar de vrouw bleek een Nederlandse die 30 jaar terug uit was geëmigreerd en haar man Gunnar was Zweeds. We hadden een prachtige avond want de rode wijn vloeide rijkelijk. Eva zat op haar praatstoel en vond het heerlijk om weer Nederlands te kunnen spreken. Ook werd het nog even moppen tappen, want ze schudde de moppen van 30 jaar geleden uit nog steeds uit haar mouw! Hele avond heerlijk gelachen!

De volgende ochtend nog even zwemmend naar Eva en Gunnar om een koppie te doen en toen was het tijd om te vertrekken richting Cartagena, Colombia.
De kapitein vertelde dat deze tocht normaal gesproken 48uur duurt maar het kan bij slecht weer ook zomaar 60uur worden. We mochten niet op het dek, alleen in de cabines en achterop de boot. Alcohol was vanaf nu niet meer toegestaan en de kapitein raadde ons aan om veel te slapen en goed te blijven drinken. Wij namen heel verstandig van te voren al een reisziektepilletje in. Deze bleken heel goed te werken. José zocht haar plekje voornamelijk achter op de boot, met haar gezicht vooruit en hoofd in de wind. Terwijl Karenina voornamelijk horizontaal in haar cabine lag. De eerste mensen zagen al groen en sommige hadden al gekotst en wij voelden ons nog steeds kiplekker. Af en toe wat eten, om de 8 a 10 uur een reisziektepilletje ét voila. ´S avonds vroeg slapen want ook prima ging en de volgende ochtend bleken we 4uur op schema voor te lopen, dat gaat goed dus! Vandaag was de zee zelfs zo rustig dat we voor op het dek mochten zitten want misschien zagen we wel dolfijnen. Helaas niet gespot! ´s Avonds sloeg het weer echter om en kwamen we in een storm terecht. Deze nacht was niet zo comfortabel! Je lag geen moment stil in je bed want we werden alle kanten opgeslingerd. Uiteindelijk om 05.00 opgestaan want Cartagena was in zicht net als een prachtige zonsopgang. Om 07.00 kwamen we aan in Cartagena, uiteindelijk hebben we 44 uur over de boottocht gedaan. Het is ons uiteindelijk ontzettend meegevallen en we zijn weer een hele ervaring op een zeilboot rijker!

We zitten nu inmiddels al 3 dagen in hostel El Viajero in Cartagena. Cartagena heeft een prachtig oud stadsgedeelte (nog omringd door oude stadsmuren) waarbij iedere straat zo op een ansichtkaart geplakt kan worden. Mooie gekleurde huisjes, balkons met veel bloemen, mooie pleinen, prachtige kerken en heerlijke restaurantjes. We hebben besloten om hier kerstmis te vieren. Vanavond (kerstavond) gaan we eerst naar een kerstmis, waarna om 00.00 het feest los barst met vuurwerk en party´s everywhere! Op kerstdag is het gebruikelijk om naar het strand te gaan om je hangover uit te zitten.. Al met al niet verkeerd dus! ;)

Inmiddels hebben we gister ook eindelijk onze eerste vulkaan beklommen, Volcan del Totumo! Al was het niet echt een vulkaan te noemen. We wisten dat het een moddervulkaan was en dat sprak ons juist nou ook zo aan. Lekker een vulkaan beklimmen en dan op de top, als beloning, een modderbad! Eenmaal aangekomen bleek de vulkaan slechts 15 meter hoog. Er was gewoon een trap gebouwd dus van klimmen was ook niet echt sprake! Eénmaal in het modderbad werden we gemasseerd door de mannen en daarna moest je naar beneden lopen om afgespoeld te worden door de vrouwen. Een leuke ervaring maar we hebben wel besloten om ook nog eens een ´echte´ vulkaan te beklimmen.

Tot zover weer onze avonturen! Bedankt voor al jullie leuke berichtjes. Blijf deze vooral sturen want die vinden wij ontzettend leuk om te lezen! Tenslotte wensen wij jullie..

UN FELIZ NAVIDAD Y SALUD PARA UN NUEVO AÑO!

HASTA 2013!

Muchos Besos, Karenina en José