Iedere dag is een cadeautje!

Buenos Diaz,

Iedereen een leuke Sinterklaas gehad? We zijn weer in een nieuw land, dus tijd voor een nieuw verslag. We zijn nu aangekomen in Panama. In het vorige verslag waren we pas op de helft van Costa Rica, dus van daar hebben jullie nog iets tegoed...

Nadat we het bergdorpje Monteverde hadden verlaten, kwamen we na een mooie maar lange busrit aan in Quepos. Dit is een klein stadje naast Manuel Antonio, waar we graag heen wilden voor het nationale park. In Quepos hadden we een luxe hostel met zwembad, waar we meteen gebruik van wildem maken aangezien de busreis erg zweten was. Daarna was het tijd om het stadje te verkennen. Een klein stadje dus we konden de weg gemakkelijk vinden.'s Avonds hielden we een filmavondje want na zonneschijn komt blijkbaar ook weer regen+onweer en dat stopte de rest van de avond niet! Karenina had alleen de slechtste Spaanse film die ze kon vinden uitgekozen, dus onze avond kon niet meer stuk ;)

De volgende dag zou het weer niet heel goed worden dus hadden we besloten het park nog even te laten en naar een waterval te gaan. Dit is onze 2e keer dat we een waterval wilden bezoeken en nu wilden we hem ook echt zien. Deze keer zou het dichtbij zijn, dus dat moest lukken. Toen we richting de waterval liepen bleek dat er nog een Nederlands stel ging, nog een Canadees meisje en een Zwitserse jongen. De weg er naartoe bleek toch moeilijker, maar leuker dan verwacht. We moesten door een rivier en over keien en stenen klimmen. Na een uurtje kwamen we aan, bovenaan de waterval. We mochten niet meteen springen omdat je eerst moest onderzoeken of het water beneden diep genoeg was. Via een glibberig randje liepen we verder tot we bij een touw kwamen en daarmee beneden moesten komen. Toen konden we eindelijk lekker zwemmen. Natuurlijk wilde Jose nog wel van de waterval afspringen, maar daarvoor moest ze eerst nog via een touw naar boven klimmen. De anderen gaven aanwijzingen waar ze het beste kon springen en daar ging ze!! Er zijn foto`s gemaakt maar daarop moeten jullie nog even wachten ;)
We dachten dat we het moeilijkste nu gehad hadden maar de terugweg bleek niet veel makkelijker. Nu hadden we een junglepaadje dat waarschijnlijk met een kapmes is uitgesneden. We moesten over boomstammen, glibberige paadjes en scherpe planten terug. Weer terug bij het hostel hadden we wel een plons in het zwembad verdiend.
's Avonds lekker eten in een Soda (hier kun je typische Costa Ricaanse gerechten bestellen). Toen we aankwamen stond er een dagmenu op het bord dat buiten stond en wij waren wel benieuwd wat dat was. Na een uitleg over het gerecht, bleek dat je dit gerecht niet te bestellen was want dat hadden ze niet?! Heel logisch!

De volgende dag was het toch echt wel tijd om naar het nationale park in Manuel Antonio te gaan. Om 7.00 zaten we aan het ontbijt (rijstepap, rijst met bonen, fruit en toast met jam, oftewel lekker gevarieerd) en even later vertrokken we naar het park. Ons doel was om daar een luiaard te zien. Het was een mooi park maar heel toeristisch. Een gids had je niet nodig omdat er om de 10 meter wel een gids met een groepje loopt en je gewoon kon meeluisteren als je wilde. We hadden van alles gezien; een rivierschilpad, enorme spinnen, apen, leguanen, wasberen en uiteindelijk ook een luiaard! In het park waren ook verschillende strandjes waar we even rustig wilden zwemmen. Echt rustig was dat niet want je moest steeds op je hoede zijn omdat de wasberen van alles probeerden te stelen. Handdoeken, kleren, je tas of eten, niets was veilig. De rest van de dag hebben we rustig afgesloten met ons favoriete Israelische kaartspelletje Yaniv.

Vandaag stond weer een lange busrit op ons te wachten. Om 8.00 namen we de bus naar Puerto Viejo. Van de Pacifische kust weer helemaal naar de Caribische kust. Puerto Viejo is een heel relaxed plaatsje. Bob Marley staat hier overal afgebeeld en als ze ons zouden vertellen dat we op Jamaica waren, hadden we dat ook geloofd. Met de Duiste Sandra en Marina, die we vanuit de bus kenden, gingen we op zoek naar een hostel. Later bleek dat niet het beste hostel want de Duiste meiden hadden mieren in hun koffers en er liepen kakkerlakken. Gelukkig gingen we na 2 dagen weer weg. Het dagje in Puerto Viejo, gingen we met z'n vieren naar het strand om even goed bij te kleuren. Voor ons gevoel waren we nog zo wit als dat we in Nederland waren, dus daar moest iets aan gebeuren. Om 10.00 lagen we op het strand om er rond 15.00 zo rood als een kreeft vanaf te komen. Lekker verbrand dus!

De volgende dag voelden we dat wel, toen we onze tassen op ons rug hingen om naar een nieuwe bestemming te gaan! Daarentegen kregen we die dag weer een nieuwe stempel in ons paspoort, dus dat maakte een hoop goed. Om in Panama te komen moet je eerst een oude brug over waar de nodige gaten in zitten. Als je uiteindelijk de overkant hebt gehaald, mag je in Panama je stempel halen.
Vervolgens gingen we met een taxi door naar Almirante, om daar een bootje te nemen naar Bocas del Toro. Dit is een eilandengroep in het noorden van Panama, die we volgens Jelske niet mochten overslaan. Het was zeker de moeite waard! We verbleven op het eiland Colon en vonden een superchill hostel aan het water, Casa Verde. De gids van het hostel vroeg ons ook meteen mee uit want het was ladiesnight en salsa avond, dus we hebben weer even aan onze dancemoves gewerkt.

Zaterdag wilden we wel iets van het eiland zien dus hebben we weer een dagje fietsen gehuurd. Het was stralend weer dus we besloten te fietsen naar Starfish Beach. Dit zou een heftige tocht worden maar dat vonden wij niet erg. Al snel kwamen we er achter dat deze bananenfietsen (zoals ze hier genoemd worden) niet voor bergen, heuvels of zandheuvels bestemd waren. Daarom kozen we uiteindelijk toch maar voor de makkelijke weg langs de strandjes. Bij het tweede kleine heuveltje vloog namelijk het mandje van Jose d`r fiets eraf. Vervolgens viel de ketting ook nog 6x van deze fiets en hobbelde Jose naar huis omdat er waarschijnlijk een reuzepepernoot in de achterband was gegroeid. Niet echt veilig dus! Ondanks dat wel een leuke fietstocht gemaakt en genoten van de privestrandjes waar we heerlijk hebben gezwommen.
Zaterdagavond is net als in Nederland uitgaansavond. Hiervoor moesten we in het donker met een bootje naar een ander eilandje. Daar was een groot feest in de Aqua Lounge. De kroegen op Bocas del Toro hebben allemaal ruimte om te zwemmen. Ze liggen aan het water en met de gaten in de flonders zie je de vissen en soms ook de mensen zwemmen. Supermooi!

Zondag hadden we een boottocht gepland. Jammergenoeg was het erg bewolkt! Eerst zijn we naar de baai van San Christobal gevaren waar we dolfijnen hadden gespot! Daarna vaarden we verder en konden we snorkelen. Toen lekker gegeten en uiteindelijk zijn we op Red Frog Beach beland. Hier hebben we allebei een tukkie gedaan want we waren nog niet erg uitgeslapen van de avond ervoor. Gelukig was het hier wel lekker warm want door de bewolking kon het flink fris zijn op de boot. 's Avonds waren we toe aan een rustige avond, dus bijtijds naar bed.

Maandag zouden we dan eindelijk naar Starfish Beach gaan. Onderweg naar de bus (we gingen nu voor de veilige tour) kwamen we drie Duitsers tegen die vroegen of we meegingen op een boot naar de Islas de Zapatillas, oftewel schoeneneilanden. Columbus heeft deze 2 onbewoonde eilanden ontdekt en bedacht dat ze de vorm van schoenen hadden, vandaar deze naam. Wij wilden wel mee want dit schijnt echt betoverend mooi te zijn. Witte stranden, helderblauw water. Ja, er was geen woord van gelogen!

De dag erna zijn we rond 6.00 met de boot naar het vaste land vertrokken om weer verder te gaan. Deze keer een busreis van maar liefst 10 uur naar Panama City. De enige hoofdstad in Centraal-Amerika die wij hebben bezocht. Andere hoofdsteden waren niet interessant of veilig genoeg om er te verblijven.

Inmiddels gaat onze 2e nacht al in en we vermaken ons uitstekend in het relaxte hostel Mamallena. Vandaag overdag hebben we de stad verkend. Casco Viejo is het oude stadsgedeelte en ook het leukste en mooiste gedeelte van de stad. Via een markt zijn we die kant opgelopen. In de oude stad waren veel mooie gebouwen, parkjes en opnieuw Indiginaspeople van de San Blas. Deze eilanden gaan wij bezoeken als we de boot naar Columbia nemen. Verder hebben we onze allereerste skyline in het echie gezien, de skyline van Panama City! Heel indrukwekkend! We snappen nu ook dat ze deze stad het New York van Latino-Amerika noemen.
Om 15.15 zouden we weer teruggaan omdat we beiden een skype-afspraak hadden. Wat een ritje van 10 minuten had moeten zijn, werd een ritje van 2,5 uur! Lost in Panama City!!! We zaten in de verkeerde bus, terwijl onze bestemming toch echt op de voorkant van de bus stond en we het nog hadden nagevraagd bij de buschauffeur, die natuurlijk lief lacht en knikt. Op een gegeven moment vroeg een aardige man waar wij heen moesten. Toen wij vertelden dat we naar Via Espana wilden begonnen opeens zo'n 10 mensen zich met ons bezig te houden. Het bleek dat we in het Osdorp van Panama City waren. Niet eens meer in de stad dus. We moesten overstappen op een andere bus en waren nog wel een tijdje onderweg. Een vrouw die ons nu hielp moest er uiteindelijk bij dezelfde halte uit als wij en zou meelopen. Toen we de bus uitkwamen zagen we dat we nog geen 10 meter van ons hostel waren verwijderd, maar wel 2,5 uur later dan verwacht. Sorry thuisfront!!

Op 5 december hebben wij geen Sinterklaas gevierd want wij vinden iedere dag hier een cadeautje! Begrijpen jullie waarom? Vandaag een beetje verdwaald maar ondertussen wel de halve stad gezien voor maar 0,25! Haha als dat geen mooie cadeautjes zijn???

Hasta Luego!
XX Ka en Jo

PS. Zojuist de boot geboekt naar Cartagena in Colombia. Op 15 december vertrekken we voor 5 dagen. We zijn zeer benieuwd!