Na regen komt zonneschijn..?!

Goodmorning everyone,

We zijn voor even overgegaan naar het Engels want we zitten nu op het eiland Utila. Bijna iedereen spreekt hier Engels want het eiland zit vol met backpackers die hun duikbrevet willen halen.

Maar waar waren wij gebleven? 31 oktober: Halloween. Misschien hebben jullie al een foto'tje op facebook gezien maar wij hadden dus een Halloweenparty op school. Tjaa, dan moet je nog en outfit zien te regelen. Met onze carnavalsachtergrond en Jose als juf was dat natuurlijk niet zo moeilijk. Binnen 5 minuten hadden we van 2 vuilniszakken 2 OK-jasjes gemaakt. Met de nodige accesoires waren we net 2 echte operatieassistenten. Helaas hadden we meer voorpret dan een echte knalfuif.

Una de Noviembre is een feestdag in Guatemala; dia de los Santos. Op deze dag is het gebruikelijk dat iedereen naar het kerkhof gaat met bloemen en vliegers. Dit is om contact te maken met de geesten en de overledenen te eren. Wij gingen naar het dorpje Sacatepequez. Dat dorpje staat bekend om zijn hele grote vliegers. Leuk om te zien. Wat wij ook zagen was dat iedereen over alle graven liep en renden met hun vliegers. Ook zaten de mensen gerust te picknicken op de graven. Er was harde muziek dus het leek net een festival, misschien een leuk idee voor in Nederland?! ;) Eenmaal thuis kregen wij een typische Guatemalteeks gerecht; Fiambre. Dat is een koude salade met heel veel soorten groente en vlees en de nodige toetjes.
's Avonds was onze laatste avond uit! Samen met de Hollandse Michelle gingen wij naar la Sala. Een erg gezellige avond!

Vijdag was onze laatste lesdag alweer! Nog even op de foto met onze leraren en natuurlijk kregen wij nog een diploma omdat wij zo geweldig Spaans spreken. Dit is niet gelogen, want wij kregen het ene compliment na het andere van de locals. 's Avonds deden we nog een laatste borreltje met de Zwaagse Moiden van Antigua op het dekterras van Uma Huma. Daar spraken wij een Australische jongen met een enorm splaakgeblek. We piesten bijna in onze broek van het lachen maar gelukkig had hij niet veel door, of was het al gewend. We weten nu wel dat Nicaragua een erg moeilijk woord is om uit te spreken (lees: Nikwakwa).

En dan is de laatste dag in Antigua aangebroken, toch wel een beetje een dubbel gevoel. Nadat we een uur op onze shuttle moesten wachten, we dachten bijna dat we waren vergeten, kwam hij eindelijk aangereden. Na 6 uur in de bus kwamen we aan in Copan, Honduras. 's Avonds deden we een borreltje met de Amerikaanse Chris en de Australische Amy en de Hollandse Wendy. Erg gezellig maar de volgende dag weer vroeg op om de ruines van Copan te bezoeken. Niet zo indrukwekkend als Tikal met zijn grote gebouwen. Maar ze zeggen dan ook: Tikal is het New York en Copan is het Parijs van de Maya's. Voorlopig genoeg Maya's voor deze reis!!!
In de middag werden we uitgenodigd om mee te gaan naar de Hot Springs. We wisten niet zo goed want we moesten verwachten tot we aankwamen bij een modderpoeltje en 2 miezerige zwembadjes. SLIK. Daarna moesten een touwbrug over en daarachter lag een heuse Spa verborgen midden in de jungle. Iets van 15 baden van heet tot koud water, een natuurlijke (voet)massage en een heerlijk kleimaskertje. Na dit leken we wel 20 jaar jonger! Het was heerlijk!

De volgende dag stonden we op met regen en het regent nog steeds! We zitten midden in het regenseizoen. In Guatemala is ie net afgelopen maar in Honduras begint ie net. Wij besloten naar het dorpje Tela te gaan, volgens Lonely Planet een leuk plaatsje aan het strand, maar niet als het regent! Door de regen was er niets te doen en nadat Karenina wakker werd van het geluid van druppels op haar tas, was de emmer vol. Gelukkig is dit met een sisser afgelopen maar we besloten snel door te reizen naar Utila. Natuurlijk hadden wij net op een uur na de boot gemist en moesten we daardoor 5 uur wachten op de volgende boot.

Nu zijn we dus op feesteiland Utila. Jose gaat hier haar duikbrevet proberen te halen. Het is hier het goedkoopste van de hele wereld en het brevet is overal ter wereld geldig. Karenina kan dit helaas niet vanwege haar oren, maar voor haar is ook nog genoeg te doen!

Tot zover ons verhaal! De foto's volgen nog..

Kisses, Kaatje & Jopie